De “arrusi” en vervolgens het Spanje van Franco: "We kunnen terug naar de rechten"

De tijdperken en de eeuwen veranderen. Landen, regeringen en samenlevingen veranderen. Maar geen discriminatie . Ze reizen door de tijd, gaan achteruit en dan vooruit. Iedereen die er ‘anders’ uitziet, als doelwit kiezen. De theatervoorstelling “ Arrusi ”, geschreven door de Milanese scenarioschrijver Gabriele Scotti, geregisseerd door Omar Nedjari, in het Teatro Filodrammatici in Milaan van 20 tot en met 25 mei, vertrekt vanuit dit concept. Op het toneel spelen de drie hoofdpersonen Francesco, Amparo en Aurelia een rol in drie waargebeurde gebeurtenissen die, ogenschijnlijk ver van elkaar verwijderd in tijd en ruimte, veel met elkaar gemeen hebben. Het eerste, het weinig vertelde, of zelfs genegeerde, verhaal van de mannen die tijdens het fascisme werden gearresteerd op beschuldiging van homoseksualiteit, van "arrusi" (uit het Siciliaans), en vervolgens opgesloten op strafeilanden in naam van raciale en morele zuiverheid. De tweede speelt zich af in het Spanje van Franco, waar homoseksualiteit behandeld moest worden in speciale centra, allemaal in speciale gevangenissen. De derde is het huidige Italië, waar in 2023 het Openbaar Ministerie van Padua de geboortecertificaten van 33 kinderen van homo-ouderlijke stellen, bestaande uit twee moeders, aanvocht.

Gabriele Scotti, hoe is de show “Arrusi” ontstaan? "Het was een project voor een film, met plezier gelezen door verschillende producties, maar daarna werd er niets meer mee gedaan. Toen bedacht ik om al het materiaal dat ik had over het verhaal van de Arrusi die op de Tremiti-eilanden gevangen zaten, te verrijken met twee andere waargebeurde verhalen, zoals dat van een Spaanse moeder die onder Franco haar homoseksuele zoon aangaf, denkend dat ze hem daarmee een plezier deed, en een ander verhaal dat me nauw aan het hart ligt, dat van de geboorteaktes die door het Openbaar Ministerie van Padua werden aangevochten. Toen ik de punten met elkaar verbond, bedacht ik een show te maken waarin de drie verhalen, ver uit elkaar in de tijd, elkaar daadwerkelijk raken."

Wat waren uw bronnen? "Ik heb veel boeken gelezen, zoals ‘De stad en het eiland’. Homoseksuelen in opsluiting in fascistisch Italië”, door Gianfranco Goretti en Tommaso Giartosio, en artikelen.

Spanje komt in twee verschillende verhalen voor: het tweede, dat van Amparo, de moeder die haar homoseksuele zoon verraadt, en het derde, dat van de in Spanje uitgevoerde kunstmatige bevruchting. "Het is iets wat me erg opvalt. Spanje bleef tot 1975 onder het Franco-regime. Na Franco's dood veranderde het land heel snel en werd het een van de meest ontwikkelde landen. Het is interessant, het betekent dat het mogelijk is. Terwijl, als we naar Italië kijken... Het punt van de serie is dat je altijd terug kunt naar rechten." VBD

Artikeltags